Achterdocht
In aanloop naar mijn burn-out begon ik achterdochtig te worden. Een vervelende ontwikkeling die ik moeilijk kon onderdrukken.
Overal waar ik kwam en waar ik mensen ontmoette, ging ik ervan uit dat mensen een dubbele agenda hadden. Mensen die iets aan mij vroegen, die mij opzochten of gewoon een aardig gesprek begonnen, plaatste ik meteen in de hoek van: Ja Ja…dat zal wel anders in elkaar zitten.
En het mooie van dit gedrag is dat ik ook daadwerkelijk bevestig werd in mijn gedachten. Het was inderdaad zo dat mensen die aardig waren, ook een andere agenda hadden. Dus ik dacht: Zie je wel….ze doen het er om….
Mijn psycholoog vertelde dat dit hoorde bij vermoeidheid. Je bent niet meer in staat om objectief te kijken. Je bent moe en ziet alles als een bedreiging.
Alles is letterlijk te veel. Een vriendelijk “goede morgen” kan al uitmonden in een gedacht van: ‘ja ja, stelletje huichelaars’…
Zeker wanneer je voor jezelf begint te bewijzen dat het ook zo is. Immers het negatieve zie je bewaarheid.
Het resultaat was dat ik erg achterdochtig werd, maar ook erg eenzaam. Als je nl altijd het slechte ziet, dan zie je dat ook. En dat wordt dat de waarheid.
Kortom: een van de sterkere tekenen van te veel werkstress is het overal zien van complottheorien, achterdocht en wantrouwen.
Heb je daar last van: dan is het goed om ook echt te bekijken of dat zo is. En zo ja…dan moet je er iets aan doen.
(ik geef verder op tips die mij geholpen hebben..)