Wie is Marco Ambaum?
Dat is best een relevante vraag. Je leest mijn website en dan is het ook wel leuk om wat meer over de schrijver te weten te komen.
Zodat je weet wie ik ben, hoe ik in elkaar zit enz.
Hier komt nog een leuke foto van mij..eerst ff naar de kapper 😉
Ik ben 50 jaar oud….en woon in Nijmegen. Heb 3 kinderen, getrouwd en ben werkzaam op een middelbare school in Lent (check anders mijn Linkedin account).linkedin.com/in/marco-ambaum-9890b8176)
Mijn vak is economie en met name de VMBO pubers probeer ik elke dag de mooie delen van economie te doorzien…….dat valt nog niet mee, maar de groep is leuk om mee te werken.
Daarnaast blijft docent zijn (voor mij) een heel mooi beroep. Je loopt een tijdje mee met kinderen die zich aan het ontwikkelen zijn tot (jong) volwassenen. En als je dan merkt dat het kwartje valt, van wat je vertelt, dan denk ik: Yess… hebbes..
Ik ben geboren in Tegelen, bij Venlo en op mijn 24 ste naar Nijmegen verhuisd, voor de liefde…
Vanuit een klein Limburgs dorpje naar de grote stad. Een grote stap in mijn leven. Vanuit een beschermde, veilige en warme omgeving, waar iedereen elkaar kent naar een omgeving waar dat niet was. En eerlijk gezegd, voelde dat ook als een bevrijding. Ik kon vrij door Nijmegen lopen en gaan zonder dat iemand daar iets van vond…want ja..niemand die me kent
Met een mooi heao diploma bedrijfseconomie, ben ik aan de slag gegaan. En al vrij snel merkte ik dat dit toch niet bij mij paste. De cijfertjes, de pakken, de sfeer…weet niet. En wat ook vreemd was (gezien de studie) dat was dat ik geld en status totaal onbelangrijk vond/ vind. Net als titels. Of iemand nou drs. dr. mr of dem is, het kan mij echt niks schelen. Ik was meer geschikt om iets met mensen te doen, iets met samen, sociaal.
Toen ben ik een tijdje locatie leider geweest in de tuinbouw. Super leuk echt waar…Met mensen, samen in een team proberen om een kwekerij succesvol te laten draaien. Maar ook hier voelde het niet helemaal dat het paste.
Via een kennis kwam ik op het idee van onderwijs en ik vond dat meteen aantrekkelijk. Geen idee waarom…Dus toen ben ik een paar keer meegelopen (gewoon een dagje kijken) en dat paste vrij goed.
Dus via een zij instroomtraject (lerarenopleiding in Nijmegen), ben ik voor de klas gekomen. Dat is nu 13 jaar geleden. En ondanks een burn-out (tja je moet je grenzen leren kennen) ga ik toch elke dag met plezier naar het werk.
Ik heb hier geen spijt van gehad.
In de omgeving van Nijmegen hebben we mooie heuvels en bossen. Ik ben daar te vinden op mijn mountainbike. Samen met twee vrienden fietsen we daar zo af en toe wat rond.
Daarnaast kun je ook rond Eindhoven (bij Best) behoorlijk goed mountainbiken, net als in de grensstreek tussen Venlo en Roermond. Dus ook daar kun je mij af en toe tegen komen.
Hardlopen doe ik ook soms, met mijn jongste dochter. Maar dat is max een half uurtje. Niet te min wel een leuk vader/ dochter moment.
Verder ben ik van nature introvert, hou ik van stilte en kan ik goed alleen zijn. Dit was voor mij een ontdekking tijdens mijn herstel van de burn-out.
Introvert is trouwens niet verlegen. Introvert is iemand die prima alleen kan zijn, daar ook behoefte aan heeft en daar zelfs energie van krijgt.
Tijdens de pauze op mijn werk, ben ik het liefste alleen. Immers ik heb dan al een paar klassen met pubers voor mijn neus gehad. Dan is even stilte echt een zegen.
Waar extraverte mensen energie krijgen van aandacht en veel prikkels, werkt dat bij mij juist helemaal niet.
Mijn vrouw beschrijft mij als een einzelganger..iemand die goed alleen kan gaan. Dat klopt dus.
Trouwens het is niet dat ik eenzaam of zielig ben hoor. Ik heb een leuke vrouw, drie mooie kinderen, familie, een paar goede vrienden, enz..
Het is alleen zo dat ik mij prettig voel in de rust en kalmte.
Dus geen zorgen over mij..
Wat ik leuk vind om te doen (naast sporten) is het kweken van plantjes. Een beetje een moestuin beginnen en daar dan mee bezig zijn. Niet dat er enorme oogsten binnenkomen (de vogels eten bijna alles op, of de slakken).
Ik vind het echt super leuk (heb vanmorgen paprika’s gezaaid..) om te doen.
Dit zijn de paprika’s eind januari.
Maar dit zijn ze nu…yesss!!!
Komende tijd, ga ik ze in de tuin zetten..
Ik zal hiernaast foto’s plaatsen van mijn paprikaplantjes.
Gewoon omdat het leuk is..
Zoals je ziet…is het nog niet veel..maar dat kan zo maar een paar weken duren. Laten we positief blijven 😉