Binnen ons gezin heeft iedereen zijn eigen taken. Een onderdeel van mijn taken waren de boodschappen doen. Elke zaterdagochtend ging ik naar de Aldi en vervolgens naar de AH voor de weekboodschappen. Een taak die ik inmiddels als routine begon te ervaren en die elke week als vaste prik op de agenda stond. Vaak nam ik een van de kinderen mee. Ik had dan een soort uitje met papa en kon wat extra aandacht aan hen schenken.
Met de burn-out kwam hier vrij snel een einde aan. Bijna meteen nadat ik thuis kwam te zitten, bleek dat ik boodschappen doen als behoorlijk belastend ervoer. Naast de fysieke inspanning van ernaartoe gaan en de spullen zoeken, bleek ook de drukte en de prikkels een enorme impact op mij te hebben. Ook het afwerken van een boodschappenlijstje in combinatie met nadenken wat er in de reclame is enz. bleek bijna een brug te ver. Daarnaast merkte ik ook dat ik het meenemen van een kind als extra zwaar ervoer.
Toch doe ik nu weer de boodschappen en ga ik prima de Aldi en AH in, zonder klotsende oksels en hartslag 185. Zelfs de IKEA kan ik (min of meer) weer aan. Hoe dat is gegaan beschrijf ik hieronder.
Eigen ervaring
Zoals hierboven beschreven vond ik boodschappen doen met een burn-out verschrikkelijk. Ik kon het gewoon niet meer. Het lawaai, de prikkels, de karretjes, andere mensen enz. Dat was nu te veel.
En ik heb het echt wel geprobeerd, maar mijn lijf protesteerde zo hard dat ik gewoon letterlijk niet goed werd. Mijn hartslag ging omhoog, ik werd duizelig, kreeg het benauwd, ik ging rechtstreeks op een paniekaanval af. Ik wilde z.s.m. weg uit de situatie en ik heb me ook af en toe echt omgedraaid.
Na zo’n ervaring moest ik een paar dagen bijkomen en weer wat energie opdoen. Om vervolgens het nog een keer te proberen, met eigenlijk hetzelfde resultaat. Het ging gewoon niet.
Samen
Ook hier ben ik samen met mijn vrouw en psycholoog gaan zitten nadenken over waar het mis ging. Net als bij de vorige onderwerpen zijn we ook hier eerst eens gaan inventariseren wat er nou precies gebeurt. We hebben een schema gemaakt waarin ik ging beschrijven wat het maakte dat dit zo belastend was.
Dat zag er min of meer als volgt uit:
|
De Winkel |
Reactie lijf |
Hoe kan dat |
Wat kan anders |
|
Ah |
Misselijk/bang |
Erg druk |
Op een rustiger tijdstip gaan |
|
Ah |
Boos |
Actie bleek geen actie |
Ga bij Ah niet meer achter de acties aan |
|
Jumbo |
Raakte in de war |
20 soorten Pindakaas, verwarrend |
Ga naar een winkel met minder keuze |
|
Ah |
Raakte overzicht kwijt |
Te veel spullen in de kar |
Koop minder spullen in 1 keer |
|
Ah |
Boos |
Vervelende klanten |
Ga naar een winkel met ander publiek |
|
Lidl |
Boos |
Onvriendelijke medewerker |
Zoek vriendelijke medewerkers |
|
Enz. |
Enz. |
Op deze manier kreeg ik zicht op wat er niet goed was aan het boodschappen doen, zoals ik dat gewend was en waar er veranderingen moesten plaatsvinden.
Door een paar simpele ingrepen heb ik een heel andere kijk op boodschappen doen gekregen. Dat beschrijf ik hieronder.
Veranderen
Nadat ik bovenstaand schema een tijdje ben gaan bijhouden, kwam ik op zes onderwerpen uit die ik van belang vond om te veranderen.
Wij wonen aan de grens met Duitsland. Zo af en toe gaan we daar boodschappen doen. Ten eerste is het daar goedkoper, ze hebben iets andere producten en ten derde kun je daar producten in grote aantallen kopen.
Tandpasta, mais, tonijn enz. Wij kopen dan grote hoeveelheden in een keer. Dus 1 tray mais (18 blikjes), een doos tandpasta (15 tubes), 10 pakken thee, noem maar op.
Door dat te doen, hebben we een standaard voorraad in de bijkeuken liggen. Dat wil dus ook zeggen, dat de boodschappen al deels in huis zijn en dat we dus minder boodschappen hoeven te doen in de week.
Dat scheelt niet alleen geld, maar ook tijd. Ik ben veel sneller door de winkel.
Zonder reclame te willen maken, maar ik vind de Aldi en Lidl echt goede winkels. Vooral omdat alles er maar in 1 of 2 variaties is. Dus de pindakaas, is in 2 soorten, met stukjes of zonder. Dat is makkelijk, hoef je niet na te denken. Net als de koekjes en het vlees. Alles in een beperkt assortiment.
Ook hebben ze al jaren de spullen op dezelfde plek liggen. Je hoeft dus niet te zoeken waar alles ligt. Daarnaast hebben de producten ook al jaren dezelfde verpakking. Dus ook daar is het makkelijk kiezen.
De grote Ah en Jumbo vond ik verschrikkelijk. Alsof je in een soort pretpark bent. Oneindig veel spullen, lawaai, muziek, kleuren, prikkels, Afschuwelijk. Dus daar kom ik zo weinig mogelijk.
Ook raakte ik geïrriteerd omdat heel veel aanbiedingen in de Bonus, of een actie, ertoe leidden dat ik meer kocht dan ik wilde. Daar werd ik boos van omdat ik met toch oplicht voelde.
Dat vond ik erg belangrijk. Dat als ik naar een winkel ga, de mensen dan aardig zijn. Met name de lokale winkels ademen een mate van aardigheid uit. Bakker, fruitboer, koffiecorner enz.
Ik vond dat erg belangrijk. Dat je iemand ontmoet die aardig is. Dat kon zo maar mijn hele dag goed maken.
Dus wij gaan nu ook fruit halen bij een appelboer in Ressen, of brood bij een lokale bakker/ sociale werkplaats, bloemen bij het bloemenschuutje in Lent, noem maar op.
In het begin van de burn-out wilde ik graag iemand mee hebben. Dan voelde ik me niet zo alleen en had ik iemand die mij kon helpen op het moment dat ik niet goed werd.
Het bleek dat van mijn kinderen, alleen onze zoon het echt leuk vond om mee te gaan. De rest ging vooral mee omdat ze dachten dat ik dat leuk vond. Dus met mijn zoon doe ik meestal de boodschappen.
Dat vind ik superhandig omdat hij inmiddels weet waar alles ligt en dus ook een deel kan meedoen. Dan zeg ik: Roel, kun jij zorgen voor: melk, koekjes, chips, enz. Ik hoef daar dan niet meer over na te denken.
Dit is een open deur, maar het tijdstip en de drukte hebben verband met elkaar. Je weet dat op zaterdagochtend en vrijdagmiddag het eigenlijk verboden gebied is voor iemand met een burn-out.
Ga op dinsdagochtend, woensdagavond, donderdagmiddag. Dus wanneer het rustiger is.
Als ik naar de kapper ga dan wil ik dat z.s.m. hebben. Geen gereutel, gewoon knippen en klaar. Bij ons in Nijmegen heb je Turkse kappers. De beste uitvinding voor een burn-out.
Ik kom zonder afspraak binnen, wordt vriendelijk begroet, krijg een kopje thee, wordt geknipt en sta binnen 20 minuten weer buiten. Zonder semi vriendelijk gepraat met een kapster over mijn vakantie, of mijn kinderen, hoe het gaat, of ik al klant ben, enz.
Gewoon knippen en klaar.
Groeien
Door objectief te bekijken wat er gebeurt en hoe mijn lichaam reageert, kwam ik steeds dichter bij mezelf uit. Ik begreep beter wat er niet goed was en wat er anders moest.
Met een paar simpele ingrepen ben ik dus nu weer boodschappen aan het doen. Ik ben gegroeid in het op een andere manier kijken naar boodschappen doen.
Vertrouwen
De aanpassingen hebben niet alleen geleid tot het weer kunnen doen van boodschappen. Maar ook tot een andere beleving ervan.
We zijn boodschappen meer gaan zien als een soort uitje. Dus dat we bewust kiezen voor: de lokale bakker, de fruitboer, de Turkse kapper, inkopen in Duitsland doen, noem maar op.
Hierdoor kreeg ik vertrouwen dat het goed kwam.
Wat is positief?
Door anders naar boodschappen doen te gaan kijken, hebben we het kunnen omdraaien van een last naar een soort uitje. De druk hebben we ervan af kunnen halen, waardoor het niet meer zo beladen is.
Daarnaast vinden wij het ook leuk om appels te halen bij de appelen boer, kaas bij de kaasboer enz. Je bent er even uit.
Tips:
Houd moet het komt goed!!
Inmiddels kan ik weer gewoon boodschappen doen. Op zaterdagmorgen door de XL, geen probleem. Maar toch blijf ik voorzichtig. Ondanks dat ik weer energie heb, vind ik het zonde om mijn energie daaraan te besteden.
Nog steeds plan ik het zo, dat de boodschappen op een rustig moment gedaan kunnen worden. In een rustige supermarkt en blijf ik de lokale ondernemer opzoeken. Ik probeer van een rode zone een groene te maken (lees ook plannen).
Ook moet je bedenken dat zelfs voor mensen die geen burn-out hebben, boodschappen doen (in een XL) een enorme aanslag is op hun energie.