Aardig zijn zonder te pleasen
In de jaren voorafgaand aan mijn burn-out was ik mij gaan gedragen als een aardige man. Een toffe peer. Vriendelijk naar iedereen en altijd bereid om anderen te helpen. Iemand waar je op kunt bouwen en die voor iedereen klaar staat. Die er altijd is, die nooit te beroerd is om te helpen en waar je altijd terecht kon. Die meedacht met jouw problemen en ze soms zelfs voor jou oploste.
Iedereen die het nodig had, gaf ik een helpende hand. Je kon het zo gek niet bedenken of ik was iemand aan het ondersteunen.
Mensen die ik soms niet eens zo goed kende, kregen bij mij alle aandacht. Het was zelfs zover dat er mensen waren die er min of meer op rekenden dat ze op mij konden leunen. En in die tijd was dat ook zo…eerlijk is eerlijk…
In die tijd was ik een pleaser geworden. Iemand die leeft van de goedkeuring en zich nog enkel goed voelde door de waardering van anderen.
Dat dit een van de grondslagen was van mijn burn-out, begon ik langzaam in te zien. En dat hier verandering in moest komen werd me ook duidelijk. Hoe dat is gegaan vertel ik in dit deel van de site.
Veel plezier met lezen..